Αρχαία
Ενότητα 2, σελ.14-19:
Σελ.14, Μετάφραση:
Στην Αθήνα, τα παιδιά τα δίδασκαν και τα φρόντιζαν με επιμέλεια. Πρώτα και η παραμάνα και
η μητέρα και ο παιδαγωγός και ο ίδιος ο πατέρας, φροντίζουν να γίνει το παιδί καλό, διδάσκοντας
το τι είναι το δίκαι, τι είναι το άδικο και τι είναι το καλό και τι
είναι το κακό. Έπειτα, όταν τα παιδιά φτάσουν στην κατάλληλη ηλικία,
οι γονείς τα πηγαίνουν στους δασκάλους, όπου ο γραμματιστής
φροντίζει να του μάθει γράμματα και να
διαβάζει τα γραμμένα, ο δάσκαλος της μουσικής με το να παίζουν λύρα
προσπαθούν να κάνουν ήρεμες τις ψυχές τους και τους εξοικειώνουν στο ρυθμό και στην αρμονία. Επιπλέον,
τα παιδιά στα γυμναστήρια και στις παλαίστρες συχνάζουν, όπου ο
δάσκαλος της γυμναστικής κάνει καλύτερα τα σώματα τους, ώστε να μην αναγκά-
ζωνται να δειλιάζουν εξαιτίας της κακής σωματικής κατάστασης.
Ερωτήσεις βιβλίου, σελ.16:
1) Ποιοι είχαν την ευθύνη για τα πρώτα στάδια της αγωγής των παιδιών στην αρχαία Αθήνα;
Στην Αθήνα, όπως λέει κι ο Πλάτων, την ευθύνη για τα πρώτα στάδια της αγωγής των παιδιών είχε η οικογένεια.
Στο οικογενειακό περιβάλλον, εκτός βέβαια από τους γονείς και τα αδέρφια, άνηκε και ένας αριθμός υπηρετικού
προσωπικού που ποίκιλλε ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες κάθε πολίτη. Συνήθως, στο σπίτι διέμενε
η τροφός, δηλαδή η παραμάνα που φρόντιζε τα νήπια από κοινού με τη μητέρα, ενώ υπήρχε και ο παιδαγωγός,
ένας μορφωμένος δούλος που επέβλεπε και συνόδευε τα παιδιά στον περίπατο και αργότερα στο σχολείο και στο
γυμναστήριο.
2) Σε ποια σχολεία φοιτούσαν οι μικροί Αθηναίοι, από ποιες ειδικότητες δασκάλων εκπαιδεύονταν και
τι μάθαιναν από τον καθένα;
Η εκπαίδευση των παιδιών στην αρχαία Αθήνα ήταν μέριμνα κυρίως της οικογένειας, καθώς δεν υπήρχε επίσημο,
θεσμοτημένο από την Πολιτεία εκπαιδευτικό σύστημα. Παρόλα αυτά, υπήρχε ποικιλία μαθημάτων και ειδικοί δάσκαλοι
για κάθε κατηγορία. Όταν λοιπόν οι νέοι έφταναν στην κατάλληλη ηλικία, διδάσκονταν γραφή και ανάγνωση από
τους γραμματιστές, μουσική από τους κιθαριστές και γυμναστική από τους παιδοτρίβες. Παρατηρούμε ότι στόχος
της παιδείας εκείνη την εποχή ήταν η πολύπλευρη μόρφωση και η διάπλαση της προσωπικότητας των νέων, η
αισθητική καλλιέργεια μέσω της μουσικής, αλλά και η σωματική ευεξία. Η παροιμιώδης αρχαία φράση " νους υγιης
εν σωματι υγιει" περικλείει επιγραμματικά το ενδιαφέρον και τη φροντίδα των Αθηναίων για την ισσοροπημένη
ανάπτυξη σώματος και πνεύματος.